ព្រឹកឡើង ហ្លួងរតនសម្បិត្តបានហៅពួកកម្មករទាំងអស់មកប្រជុំគ្នា ហើយបានជប់លៀងអាហារភោជន ដើម្បីសំដែងសេចក្តីត្រេកអរចំពោះពួកកម្មករដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់ជួយការពារយ៉ាងមឺុងម៉ាត់ត្រាតែមានជ័យជំនះពួកចោរហើយលោកអនុញ្ញាតអោយពួកកម្មករទាំងអស់ឈប់សម្រាកធ្វើការមានកំណត់៣ថ្ងៃ។ ក្រោយពេលដែលពួកកម្មករនាំគ្នាលាលោក ហ្លួង ទៅសំរាករាងកាយដ្បិតសុទ្ធតែអត់ងងុយនឹងនឿយហត់អស់កម្លាំងទាំងអស់គ្នា។ លោក ហ្លួងទៅសំរាករាងកាយដែរ ហើយលោករំពឹងគិតដល់គុណបំណាច់ផ្សេងៗ និងសេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ចៅចិត្រ ដោយសព្វគ្រប់ទៅ ក៏ឃើញថាគេមានមេត្រីចិត្រស្មោះត្រង់ស៊ូយកជីវិតខ្លួនមកប្តូរដើម្បីជួយជីវិតលោក និងជីវិតបុត្រីលោកពីរគ្រាមកហើយសុទ្ធតែអាសន្នធំៗ។

មួយទៀតលោកជ្រាបថា សេចក្តីសិ្នទ្ធស្នាលរវាងបុត្រីលោករូបចៅ ចិត្រនោះសោតទៀតលោកក៏បានដឹងច្បាស់ថាមិនអាចនឹងបំរាសពង្រាត់ឲ្យដាច់គ្នាបានទេ លោកហ្លួង គិតមកដល់ត្រឹមណេះ ទើបហៅបុត្រីលោកឲ្យទៅហៅចៅ ចិត្រមកនឹងនិយាយការសំខាន់។

ចៅ ចិត្រ ក៏ដើរចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ ខណៈនោះហ្លួងរតនសម្បិត្ត កំពុងអង្គុយផ្អែកលើកៅអី១ធំ ចៅ ចិត្រក៏ដើរចូលទៅដោយសេចក្តីគោរពហើយជំរាបថា

   ទានប្រោស ខ្ញុំបាទមកហើយ

ឯនាង នារីក៏ឈរអែបស្តាប់នៅខាងមាត់ទ្វារបន្ទប់។ ខណៈនោះនាយ ចិត្រ ភ័យផងអរផងនឹកភ័យក្រែងលោកបានដឹងរឿងរបស់ខ្លួននឹងនារីហើយនឹងបណ្តេញខ្លួនចេញពីផ្ទះនោះទៅ នឹកអរក្រែងលោកត្រេកអរនឹងការតទល់យ៉ាងមឺុងម៉ាត់rnត្រាតែបានផ្តាច់ជីវិតមហាចោរបង់ដល់ទៅពីរនាក់ កាលពីយប់មិញនេះទើបគេខំប្រឹងកាត់ចិត្ត និយាយសួរទៅលោកវិញទៀតថា

   រឿងអ្វីទានប្រោស?

លោក ហ្លួង គ្រហែមតិចៗហើយថា

   រឿងសេចក្តីគាប់គួរនឹងគុណបំណាច់របស់អ្នកឯងណ៎ះ។

ចៅ ចិត្រឮពាក្យនេះបានធូរចិត្តដូចគេលើកភ្នំចេញពីទ្រូង។ លោក ហ្លួងនិយាយដោយទឹកសំដីចេញទៅដោយសេចក្តីមេត្តាករុណាថា

   ខ្ញុំត្រូវតែតបគុណអ្នកឯងខ្លះឮទេ ?
   ចិត្រ មិនបាច់ទេទានប្រោសខ្ញុំបាទបានធ្វើការគ្រប់យ៉ាងនេះមិនបានប្រាថ្នាការតបស្នងអំពីព្រះតេជគុណសោះឡើយក្រៅពីសេចក្តីមេត្តាករុណាដូចព្រះតេជគុណបានង្គ្រោះដល់ខ្ញុំបាទដូចសព្វថ្ងៃនេះក៏ល្មមគ្រប់គ្រាន់ហើយ។
   ហ្លួង មិនល្មមទេ ចៅចិត្រ, ដ្បិតអ្នកឯងយកជីវិតខ្លួនប្តូរស្ទើរតែមិនរស់ពីរបីគ្រាមកហើយ!

លោកបង្អង់មួយស្របក់ ហើយលាន់សំដីថា

   ណ្ហើយចុះ!ចូរនិយាយតាមត្រង់មក តើឯងត្រូវការអ្វីខ្លះ ?